De laatste WK blog alweer… Het is hier nu 9 uur in de ochtend op de dag van vertrek. Waar ik eigenlijk de gehele 3,5 week goed geslapen heb (op de jetlag verschijnselen na), kon ik vannacht nauwelijks slapen. Of het nu de zin is om weer thuis te zijn of juist de teleurstelling dat het al voorbij is, ik ga straks waarschijnlijk heerlijk moe zijn om in het vliegtuig te slapen.
Wat een weken en wat een maanden. Voor mij begon de grote uitdaging precies 8 maanden geleden, de eerste dag van de recovery van mijn rechterschouder. Doel gesteld en op naar dat WK. Met 6-9 maanden herstel voor de boeg moest ik opschieten om op tijd te laten zien dat ik weer fit was. Trainingen waar de andere pitchers de ballen moesten vangen omdat ik dat niet mocht en vele fysio bezoeken later stond ik 4 maanden geleden toch weer te gooien. Daar was ik weer! Ohnee…. Zo werkt het natuurlijk niet… Een wiebelige start en behoorlijk wat gekke momenten later begon het er weer wat meer op te lijken.
Zo wordt mooi duidelijk waarom er met de hele selectie vanaf November al getraind wordt. Ik kon de fitness redelijk bijhouden, maar de softball skills vragen om repetition en de routine die daarmee gecreëerd wordt. Pitchen kon ik al snel weer, en kwam ook het eerste weer op niveau. Slaan duurde lang en is nog op de weg terug.
De eerste trainingen met een harde toss van korte afstand waar bijna niemand de bal überhaupt goed raakte en het honklopen waar we meters te veel liepen en steeds weer opnieuw moesten. De afgelopen week werden er 13 hits in een wedstrijd geslagen en werd het rondje ineens een stuk kleiner gelopen.
Nu terugkijkend op die maanden denk ik dat iedereen het dat werken waard vond, hoewel de drukte in het hoofd en lijf soms best wel wat veel leek. Van full time baan tot full time studie, volgens mij is niemand ontslagen of van de studie gegooid, dus ook dat is goed gegaan!
Met als begin van deze maand de World Cup, de hitte daar, de jetlag, wennen aan het eten, wennen aan elkaar 24/7 zien, horen, voelen, ruiken en natuurlijk softballen, hadden we de ideale voorbereiding op dit WK.
Daar gingen we dan 1,5 week geleden. Op een prachtig veld met 30 andere landen. Ohnee das waar, daar begon alles mee. Pakistan kwam niet opdagen… Win nummer 1. Een wat moeizame start tegen de Tsjechen en een lekkerdere wedstrijd tegen de Filipijnen later waren we in de top 16 beland. De vibe begon te komen, maar een teleurstelling tegen Mexico moest nog even verwerkt worden. Achja tweede in die poule leek een prima route naar boven. Zingend gingen we naar de must win tegen Cuba voor een plaats in de top 8. Op naar die medailles! Helaas bleek er na de goede winst op Nieuw Zeeland en op Venezuela niet voldoende meer in te zitten om het gastland Canada te verslaan. De teleurstelling was groot….
Maar 4de van de wereld en het beste Europese team ooit op een WK maakt het toch een heel mooi jaar. Alle credtis naar de team effort, van de hoofdrollen op het veld tot de scouting doorgeven vanaf de bank en elke seconde klaar staan om een job te doen, van zingen tot springen en van haren vlechten tot af en toe een compliment. Team Kingdom of the Netherlands Women Softball Team of 2016.
En dan als laatste natuurlijk even een grote grote dankjewel naar het Team KPN Sportfonds die ons de kans gaven om deze prestatie neer te zetten, zonder deze voorbereiding hadden we nu meer dan 3 teams voor ons gehad.
Tot op Schiphol!
Eva