Back to softball!! Even als eerst deze update. Wie had dat gedacht? 6,5 week na de operatie ga ik straks pitchen! Maandag had ik weer een check bij de orthopeed en gelijk ook de fysio, alles gaat goed dus ik kan gewoon verder. Vrijdag was de tweede keer fysio van de week en met weer wat nieuwe oefeningen en daarna weer een goede reactie ben ik klaar om straks te gaan trainen. #Dedication
Dan verder deze week. Ik ben begonnen aan het vak talent en talentontwikkeling. Toen ik informatie zocht over bewegingswetenschappen kwam ik dit vak tegen. Eigenlijk gaf dat de doorslag, daar wilde ik iets mee doen. Nu ben ik bij het vak en gelukkig valt het niet tegen, integendeel zelfs, het is heel interessant. De hoofdvraag die eigenlijk het hele vak terug komt en in alle sporten en dus ook softball: wat is talent?
De volgende beschrijving komt uit het college: “Talent refers to the quality (or qualities) identified at an earlier time that promotes (or predicts) exceptionality at a future time” (Baker, Cobley & Schorer, 2012)
Tijdens college begin ik dan gelijk te denken aan softball, wat is dan softball talent? Had ik dat? Eerlijk gezegd denk ik niet dat ik echt softball talent had en zo denk ik dat er meerdere wegen naar Rome zijn. Iedere atleet heeft zijn/haar eigen verhaal, eigen weg en eigen manier om ergens te komen. De een zal sneller gaan als de andere, de een zal langer volhouden als de ander en de een zal er meer van genieten als de ander.
Als ik kijk naar mijn eigen weg denk ik dat mijn talent ligt in de wil om altijd beter te worden en daarbij het zien van wat daarvoor nodig is. Daar ligt gelijk ook mijn valkuil, ik ben eigenlijk nooit tevreden waardoor ik soms vergeet om van momenten te genieten. Maar zoals jullie lezen zie k dat nu ook en probeer ik daaraan te werken. Wat dus gelijk weer is wat ik denk dat mijn talent is.
De colleges leiden me eigenlijk ook naar een grote vraag die ik al bij me draag toen ik volledig onverwacht en zonder reden uit jong oranje werd gezet. Waarom wordt er zo weinig met speelsters gesproken? Toen ik uit jong oranje werd gezet zag ik zelf dat ik wel goed genoeg was, niet omdat iedereen zichzelf graag in het team ziet, maar omdat ik me tijdens die trainingen besefte dat jong oranje helemaal niet zo perfect was als ik altijd dacht.
Als tijdens die trainingen iemand met mij had gepraat over alles, dan hadden ze gezien dat ik niet het stille verlegen meisje was dat ik toen was en soms nog wel lijk. Stille wateren diepe gronden zou wel eens een hele belangrijke factor kunnen zijn in het vinden van (verborgen) talenten.
Gelukkig geloofde ik wel in mezelf en ben ik nu dankbaar voor hoe het gegaan is. Uiteindelijk is het toch zo dat tegenslagen je sterker maken en was ik zonder natuurlijk ook niet hier waar ik nu ben (misschien beter, misschien minder?)
Talent… dat wordt vooral gezien als iets fysieks. Ik denk met de ontwikkeling van de sportpsychologie en in het algemeen het onderzoek naar sport en ontwikkeling door de jeugd heen dat we steeds meer richting de psychologische kant gaan.
Speaking of that. 3 jaar geleden kwam ik met onze midvelder van toen met foto en al in het kantoor van onze coaches te hangen bij Chipola. We waren de All-americans van 2012, watvoor talent was daar voor nodig? Daar ga ik het volgende week over hebben, wat doet de omgeving met talent?
Ik ben trainen zo! Yeahhhhh
Eva