Een vroege blog vandaag, want ik ben straks druk bezig met de voorbereidingen van het teampresentatiediner van Olympia. Ik geef jullie een kijkje in de afgelopen week en hoe ik nu probeer om zo optimaal mogelijk te herstellen van de operatie. Zoals je op de foto kunt zien, scheef is zeker niet recht!
Maandagochtend een afspraak bij de fysiotherapeut die mij nu begeleidt. Schouder losgemaakt en wat overleg over het bezoek aan de andere fysiotherapeut die middag. Na de behandeling weer even het fitness programma en daarna naar huis. ’s Middags dus langs bij de fysiotherapeut van waar ik geopereerd ben.
De hechtingen gingen eruit, maar er kwam ook een heel verhaal dat het wel eens een jaar zou kunnen duren tot ik terug zou zijn op het veld. Ik keek hem aan, werd eigenlijk een beetje chagrijnig van het loze verhaal over standaard procedures van werparmen en probeerde hem dat vervolgens subtiel duidelijk te maken zonder boos te worden. Hoe vaak zou ik nog moeten zeggen dat ik links ben? Gelukkig werd het goed opgepikt en werd er even overlegd. Toch 4 maanden, pfieuw! Met operatie verslag en nieuw plan van aanpak ging ik verheugd de deur weer uit.
Dinsdag had ik mijn enige tentamen van deze periode, dat ging goed dus ik hoop dat ik dat vak gehaald heb. Na het tentamen mocht ik eindelijk weer volledig douchen nu de hechtingen eruit zijn en de wondjes daarvan ook dicht. Heerlijk!
Woensdag weer naar de fysio en fitness met wat nieuwe oefeningen voor thuis, inmiddels is het een hele lijst die ik afwerk.
Donderdag was de laatste studie dag van het jaar. Een laatste opdracht en een laatste verslag en toen kon de vakantie beginnen, nouja vakantie, de rest van de revalidatie en lekker trainen natuurlijk.
Vrijdag de laatste keer fysio van deze week, maar zeker niet de minste keer: de sling mocht af en rechts mag meedoen met de pulley oefeningen. Yeah! Lopen ging een beetje onwennig maar langzaam ging m’n arm weer meedoen, hij doet het nog.
Komende week mag ik de sling af doen, alleen in drukkere omgevingen is het verstandig om hem te blijven dragen omdat het mensen alert maakt. Ik ben wel heel benieuwd hoe het zal gaan zonder, of dat even een terugslag geeft of juist zorgt dat het snel weer beter gaat. Ik ga het merken.
Buiten alle oefeningen en fitness die heel goed gaan ben ik wel extra moe doordat het natuurlijk een behoorlijke wond is aan de binnenkant die moet herstellen en daarmee energie vraagt. Ik deel de dagen nu zo in dat ik op tijd op ben en zo tot een uur of 4 lekker kan werken aan bijvoorbeeld de teampresentatie en dan ga ik even 2 uurtjes rusten of slapen zodat ik de avond weer volhoud. Het vraagt dus wel degelijk wat meer dan alles wat ik goed vind gaan. Bovendien bevalt slapen op m’n rug totaal niet, dus blij als ik weer lekker kan liggen zoals ik wil.
Buiten de laatste lastige dingen valt de revalidatie me tot nu toe heel erg mee. Ik vind het heel interessant en een enorme uitdaging om dit snel maar niet te snel weer helemaal fit te krijgen. Tot nu toe is mijn sleutel denk ik de discipline in de oefeningen en de overall fitness die ik snel weer opgepakt heb en daarbij het extra rusten in de middag. Heb ik toch wat geleerd van die overtraining. Het blijft toch gek dat je altijd weer sterker uit je tegenslagen komt, maar het is wel heel handig, stap voor stap omhoog.
Fijne kerst allemaal,
Eva