Nummer 10! Yeah een kleine mijlpaal. Volgens mij heb ik nog steeds lezers dus ik ga vrolijk door, op naar de 20 natuurlijk. Vandaag een kortere blog, op basis van advies van een aantal lezers om het kort en bondig te houden met iets meer overzicht.
Eerst even wat studie nieuws. Beide tentamens zijn gehaald! Ik moet nog 1 opdracht terug krijgen en dan ben ik weer een stapje verder op weg naar de bachelor. Verder ben ik maandag, dinsdag en woensdag naar college geweest voor start van de nieuwe periode. Op naar de kerst!
Dan nu verder met het softball van deze week. Dinsdagmiddag ben ik samen met een van de cadetten van Olympia een clinic gaan geven bij een buitenschoolse opvang in Haarlem. Na even serieus gooien en vangen met een field oefening gingen we maar over op een soort slagbal met 3 honken en branden op de thuisplaat. Een groep met jongens en meiden met een groot leeftijd verschil maakt het toch lastig om een potje softball te spelen, of iets wat meer in de buurt komt dan slagbal.
In de trend van trainingen geven was ik gisteren en vandaag bij de winterscholen van Bussum en Amsterdam. Gisteren in Bussum mocht ik training geven met mijn eigen pitching coach van Jong Oranje, toch gek hoe je in een paar jaar aan de andere kant van een training kan staan, dat kon ik me toen bij jong oranje zeker niet voorstellen.
Over dat training geven. Nu ik het een aantal jaar doe en er wat handiger in word is het heel leuk om met andere mensen die pitching training geven te overleggen en ideeën uit te wisselen. Er zijn zoveel verschillende meiden met allemaal hun eigen manier van gooien en eigen manier van leren dat het goed is om verschillende trucjes en tips aan te kunnen bieden. Pas nu ik ouder ben en heel bewust mijn eigen beweging kan analyseren en aanpassen merk ik hoeveel een pitching coach iemand is die zijn/haar kennis aanbied en dat het dan afhankelijk van de speelster is of zij er iets mee kan doen of niet. Ik spreek nog steeds met mijn eerste pitching coach. Als ik dan denk dat ik iets ontdekt heb kom ik er eigenlijk altijd achter dat hij dat ook al tegen me zij toen, maar dat ik toen niet het vermogen had om dat te snappen en te verwerken. Des te meer doet me dat beseffen dat het van grote waarde is dat ik de kans heb (gehad) om met veel verschillende mensen te werken en zo nu veel aan kan bieden aan degene die weer van mij kunnen leren. Nou moet ik ook zeggen dat het dan weer de kunst is om bij iedere speelster dan ook de juiste punten te pakken en dat dat soms even duurt, maar dat is dan natuurlijk ook wel weer wat training geven uitdagend maakt.
Dan als laatste nog even een update over mijn eigen trainingen. Vrijdag kon ik eindelijk naar de fitness en weer een echt programma draaien. Eerst een warming-up met daarin elastiek oefeningen voor m’n schouder. Die doe ik overigens altijd als ik ga fitnessen om m’n schouder te trainen, maar nu natuurlijk met iets meer voorzichtigheid. Dat ging allemaal goed dus op naar de gewichten! Behalve dat ik moest squatten met het gewicht voor me kon ik alles doen, wat een meevaller.
Nou ik had het zeker naar m’n zin en de spierpijn zit er goed in. Ik kon niet eens soepel een bal oppakken bij het training geven… Achja zonder spierpijn geen progressie zullen we maar even denken. Komende week gaan we pitchen!
Eva