De week is weer bijna voorbij. Zoals ik vorige week schreef had ik de afgelopen week tentamens. Waar onder andere mijn zusje herfstvakantie aan het vieren was zat ik achter m’n bureau. Nu vind ik studeren aan de universiteit heel leuk, maar zo’n week vrij tussendoor klinkt toch wel heel lekker. Ik had twee tentamens, 1 voor elk vak van de afgelopen periode: analyse technieken in de sport en sportpsychologie. Een tentamen met open vragen en een tentamen met waar/onwaar vragen. Ik moet zeggen dat ik liever open vragen heb, hoe goed je waar/onwaar vragen ook leert sommige vragen zou ik naar mijn idee met beide kunnen beantwoorden als ik maar uitleg zou kunnen geven. Misschien een van mijn struggles dat ik teveel nadenk.
Naast het studeren was er donderdag een meeting voor het de NL-teams. Met een nieuw schema wordt ik wel gelijk nog ongeduldiger. Maar ook een goed teken natuurlijk dat ik nog steeds softball even leuk vindt. Ik had het idee dat de algemene sfeer ook positief was, dus op naar het WK en indirect ook op naar 2020. Echter hoop ik toch wel dat de softball top iets breder gaat worden dan dat het is op dit moment. 50 speelsters bij een top van Nederland meeting met een golden league van 6 teams, dat is toch zeker 75% van de golden league die je kunt vullen. Dat kan niet goed zijn. Het nieuwe plan belooft toch echter veel trainings- en speeluren waarmee de aansluiting bij de wereldtop toch weer gemaakt zou kunnen worden. Ik heb er zin in!
Verder heb ik deze week weer lekker hardgelopen. Gisterenochtend was ik al bij m’n ouders en ben ik daar gaan lopen. Ik heb die route al heel vaak gelopen toen ik nog thuis woonde, leuk om onderweg weer terug te denken aan waar ik toen voor trainde. Van fit worden voor Centrals tot fit blijven met de kerst vakantie voor Chipola. Toen liep ik nog langere afstanden op 1 tempo en was ik lang niet zo snel als nu (natuurlijk was ik ook jonger maar dat even weggelaten). Door mijn studie en veel mee te kijken en luisteren naar andere sporters wordt je wijzer met de jaren over de juiste trainingen. Bijvoorbeeld vandaag heb ik mijn sprints heuvel op gedaan, los van dat het sowieso zwaarder is, is het mooi om te voelen hoe anders ik nu loop in vergelijking met eerdere jaren.
Over sprinten en lopen gesproken. Een van de onderdelen die naar mijn mening zeer onderschat worden in het softball en tijdens softballtrainingen. Hoe beter de teams zijn hoe atletischer de speelsters zijn met Japan natuurlijk voorop. Echter Amerika, het team dat toch meer van power houdt heeft hele snelle loopsters in de line up. Het gaat mij trouwens niet puur om super snel zijn, dat is voor een groot deel genetisch bepaald. Het gaat mij om zo snel zijn/worden als dat iemand kan zijn. Loopoefeningen, fitness opbouwen naar het seizoen toe, looptechniek en natuurlijk ook vooruit kijken en slim honklopen maken het verschil tussen uit en safe en een honk extra wat maar net dat ene honk zou kunnen zijn dat een punt scoort.
Wat doe ik om sneller te worden? Specifiek voor pitchen en sprinten is het nodig om explosief te zijn, evenals voor een goede snelle compacte swing. Mijn off-season bouw ik zo op: het eerste blok bestaat uit meer herhalingen met wat lichter gewicht en qua cardio is het relatief lang en op duur, maar denk niet aan 10km, dat is voor softball niet nodig en maakt je zelfs langzamer. Het volgende blok ga ik naar minder herhalingen iets zwaarder gewicht en dit vormt dan eigenlijk de tussenstap van basis conditie opbouwen naar explosiviteit qua cardio voeg ik hier meer tempo toe en agility. Het laatste blok is dan dus met weinig herhalingen en zwaar gewicht trainen en de cardio bevat sprinten, zeer korte intervallen all-out en relatief lange rust. Dit is de training die ik tijdens het seizoen dan blijf draaien. Dan is er niet echt ruimte om nog veel op te bouwen en ga ik vooral voor fit en blessure vrij blijven. Een basis fitness in de winter zorgt er overigens voor dat je lichaam meer aankan en dus sowieso voor minder blessures.
Gebaseerd op hoe ik softball inmiddels beleef en hoe voor mij softball op hoog niveau eruitziet (en ook de weg ernaartoe), heb ik een gedichtje geschreven dat ook in de afbeelding terug te zien is. Het is geen hobby meer het is gewoon een manier van leven. Trainen, eten, rusten, dat is allemaal planning en voorbereiding waar eigenlijk al het andere rekening mee moet houden. Dit geldt overigens voor alles waar je uitzonderlijk goed in wilt zijn/worden, hard work pays off. En daar kan ik dan nog aan toevoegen dat als je iets echt leuk vindt dat het helemaal niet voelt alsof je er iets voor opgeeft. Voor mezelf sprekend heb ik nooit het idee dat iets anders echt mis of moet laten. Natuurlijk zijn er wel momenten je iets anders leuks niet kan doen omdat er iets van softball gepland staat, maar eigenlijk is het nooit een serieuze keuze. Wie uitzonderlijk wilt zijn/worden moet ook (schijnbaar) uitzonderlijke keuzes maken.
Komende week begin ik aan twee nieuwe vakken bij mijn studie, mechanische analyse en gespreksvoering in de sportpsychologie. Hier ben ik dan de komende 8 weken weer mee bezig, tot aan de kerstvakantie dus. Verder zijn er weer softball gerelateerde bezigheden en is dit de laatste week zonder teamtrainingen. Fijne week allemaal en natuurlijk happy Halloween!
Eva