Er is alweer een week voorbij. Ik kan wel zeggen dat het weer even wennen is. Geen trainingen, geen fitness, geen wedstrijden. Wat dan weer gepaard gaat met heel veel extra uren, heel wat minder was en heel wat minder reizen. Ik mis het stiekem nu al, maar zoals ik vorige week al noemde, mijn lichaam moet echt rusten. Eigenlijk ben ik hier niet zo goed is, het is dat ik niks kan door de pijn anders was ik vast al weer aan het rondrennen.
Over die pijn gesproken. Een kleine update: ik heb een röntgenfoto gehad en ben langs de orthopeed geweest. De botten en spieren lijken in elk geval in orde. Het kraakbeen is nog even afwachten. Ik realiseer me steeds meer hoeveel geluk ik heb gehad dat het de laatste wedstrijd was, echter waren de signalen dat mijn lichaam op was al veel eerder zichtbaar. Nu de winter start en een nieuw softball jaar voor de deur staat kan ik er nu beter naar kijken en een beter plan maken voor het komende seizoen. Afgelopen jaar heb ik namelijk dicht tegen overtraining aangezeten.
Waar ik steeds zeg dat ik het zo leuk vindt om te softballen, datzelfde heb ik überhaupt voor sporten en dus ook voor fitness. Twee weken na het seizoen ben ik begonnen met het eerste fitness schema, 3x per week 8 oefeningen plus cardio en core. Dit ging goed en na 7/8 weken begon ik met het tweede schema. Het was inmiddels al eind november. Het nieuwe schema kostte me afhankelijk van de cardio van de dag 2-3 uur. In al mijn enthousiasme voor sporten had ik niet in de gaten dat dit wel een beetje veel was. 12 oefeningen, 6 armen, 6 benen, warming up van 10km fietsen, 50 min interval op de loopband en nog wat core oefeningen. Dit nu typen maakt me al moe!
De eerste weken ging het goed, de eerste trainingen waren loodzwaar maar ik werd beter en had er zeker veel lol in. 3/4 keer per week was ik in de sportschool en af en toe buiten nog even hardlopen. In januari begonnen ook de teamtrainingen, 1x fitness met het team en pitchen en 1x teamtraining. Ik dacht dit er wel even naast te doen, ik was inmiddels al een paar weken bezig met het nieuwe schema. Bij die gedachte is het fout gegaan.
Na een aantal gesprekken met trainers en fysios kwam ik erachter dat ik wel een beetje te fanatiek bezig was. De vragen of ik goed sliep, me fit voelde en alles nog goed ging deden me nadenken over de hele situatie. Mijn cijfers met studie waren niet echt goed, ik sliep slecht, ik herstelde niet goed, ik at heel weinig voor hoeveel ik sportte omdat ik simpelweg geen honger meer had en was dus eigenlijk heel erg slecht bezig.
Het fitness plan heb ik toen omgegooid en softball ging eigenlijk gelijk een stuk beter. Een groot deel ook mentaal denk ik, geen druk meer vanuit mezelf dat ik niet fit was of niet genoeg deed. Voor het seizoen zelf was ik echter al te laat, ik ben nooit meer echt fit geworden en uiteindelijk heeft m’n lichaam zelf gewoon gezegd oké nu is het genoeg. Vlak voor het EK had ik een spierblessure, nu voor en tijdens de play-offs en als toetje mocht mijn arm er ook nog even uit. Echt tijd voor rust dus!
Zoals ik in de inleiding zei, het is maar goed dat ik even echt niks kan. Bij m’n studie heb ik een deel gehad over overtraining en burn-out. Gelukkig ben ik niet zover gekomen en heb ik alle lol in het spel zeker behouden, maar afgelopen winter was wel een wake-up call. Rust is ook zeker van grote waarde om fit te zijn, misschien nog wel belangrijker dan de work-out zelf is het herstel daarna zodat je alle resultaten van de spierschade optimaal laat herstellen en daarna zelfs ‘door laat pieken’ waardoor je sterker wordt.
Met deze blog als start voor een beter winterseizoen ben ik toch wel blij dat ik de bijna overtraining afgelopen jaar heb meegemaakt. Nu ik het bewust heb meegemaakt zie ik dat ik het eerder al gehad heb na een seizoen in Amerika. Als atleet is het natuurlijk niet gezond, maar vanaf nu zal ik het wel eerder herkennen en ken ik mijn eigen lichaam beter. Misschien is het wel iets wat je hoort mee te maken om je grenzen te leren kennen en optimaal te kunnen pieken op een ander moment. Niet dat ik sporters nu wil aanmoedigen dit te doen want goed is het zeker niet en makkelijk al helemaal niet, maar als je het eenmaal meemaakt denk ik dat je er zo wel een positieve draai aan kan geven en er goed uit kan komen.
Als aansluiting op dat ik jullie zal meenemen in mijn winter seizoen en voorbereiding op het echte seizoen zal ik af en toe ook aanhaken op herstel en planning van trainingen.
Dan nog even de week: Afgelopen week was nog een beetje de afsluiting van het huidige seizoen. Naast de medische bezoeken had ik vrijdag een etentje met het team van Olympia, een goede afsluiter als team en een mooi begin voor komend jaar. Zaterdag mocht ik de prijzen uitreiken namens het Nederlands Team bij het U17 toernooi in Huizen. Leuk om de meiden even te zien spelen en ook goed om wat oudere meiden de teams te zien coachen. Gisteren ben ik even gaan kijken bij de pupillen van Olympia waar de batgirl van ons team speelt, opvallend dat de tegenstander stuk voor stuk minstens een kop groter en een schouder breder was, maar desalniettemin wonnen de meiden van Olympia in een prima wedstrijd waarin veel geslagen werd, wie niet sterk is moet slim zijn!
Komende week ben ik druk met studie, mijn schouder fit krijgen (ja, ik mag langzaam gaan bewegen!) en we zijn al bezig met de voorbereidingen voor de europa cup. Eigenlijk is er helemaal geen winterstop, het is gewoon een ander deel van het softball jaar. Nu snel naar college .
Tot volgende week weer!
Eva