Deel 1 van de play-offs zit erop. Ik ben nog steeds van mening dat dit weekend nogal vreemd is qua opzet en indeling aangezien we volgende week alsnog allemaal kampioen kunnen worden, kan ik wel zeggen dat het voor Olympia in elk geval zeer nuttig was. We zijn geëindigd waar we begonnen en waar we graag wilden zijn: de wedstrijd tegen Sparks om de eerste plek in de Holland Series.
Overigens zijn Terrasvogels en Tex Town Tigers ook precies geëindigd waar ze dit weekend begonnen dus we kunnen zeker spreken van een representatief seizoen, toch fijn dat zo’n weekend dat even kan bevestigen, toch?! Ik snap er nog steeds niet veel van.
Geheel onnuttig kan ik het overigens niet meer noemen. Dit weekend was weer leerzaam en een extra voorbereiding op het echte play-off weekend aankomende week. Een spannende wedstrijd en wat weerstand van Terrasvogels is goed om nog even mee te nemen en ook het concentratie verlies na een game break is goed om nu alvast mee te maken. Dus toch wat credits voor dit weekend dan maar.
En dan nu de focus op de aankomende dagen. Nog 2 softball trainingen en nog 2 gewonnen wedstijden gaan leiden tot het landskampioenschap, doel nummer 1: de Holland series halen. Vanochtend in de auto met mijn vader dacht ik terug aan mijn tijd bij Centrals. Ik dacht altijd als ik maar goed genoeg zou worden als pitcher dat ik dan met Centrals landskampioen kon worden. Helaas is dat niet zo gelopen door omstandigheden, maar des te dankbaarder ben ik Olympia en de meiden voor de afgelopen twee seizoenen. Als ik terug denk aan mezelf en mijn gedrag bij Centrals, naar mezelf toe maar vooral ook naar teamgenoten, dan heb ik toch een hele stap kunnen maken. Ik sta nu lachend op het veld en geniet van elk moment. De fouten, verliezen en stomme acties zijn nog steeds niet altijd makkelijk, maar het blijft softball. Softball: het spel waar alles kan en niks zomaar komt en vooral ook niks voorspelbaar is.
De reden dat ik hierover begin is dat ik steeds vaker hoor dat het opvalt dat ik altijd lachend gooi. In het jaar dat ik het bij Centrals heel zwaar had met mijn eigen gedachten en manier van kijken naar wedstrijden ben ik naar een sportpsycholoog gegaan. Met haar heb ik toen een manier gevonden om te ontspannen en vooral om te beseffen dat ik het (zoals ik vorige week schreef) altijd leuk vind om te softballen. Lachen is ontspanning en gaat makkelijk als je het spelletje mag spelen wat je zo leuk vindt, dus dat is mijn manier van focus geworden. Bij mijn college team in Amerika had ik als bijnaam Smiley, dat zegt misschien al genoeg haha
Een mooie link naar de sportpsycholoog. De psycholoog waar ik toen geweest ben en van wie ik nog elke dag tips en tricks gebruik kwam vanochtend een gastcollege geven bij het vak sportpsychologie wat ik (zoals jullie inmiddels weten) nu volg. Wat een toeval, leuk om een aantal dingen weer terug te horen en leuk om te merken dat ik een aantal dingen (inmiddels onbewust) nog steeds toepas. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe lang het gaat duren voor softball gaat erkennen dat een sportpsycholoog tot de vaste staff zou moeten behoren en zowel op de grote momenten onder druk als in de momenten waarop niets lijkt te lukken een beslissende rol kan spelen.
Wat een week weer, leerzaam, leuk en veelbelovend voor de komende. Op naar zaterdag! 12.00uur spelen we in Hoofddorp tegen Sparks, wie komt er kijken? Er zal deze twee dagen wel livestream zijn, dus voor een ieder die niet in de gelegenheid is om ons in real life aan te moedigen mag dat via bluetooth doen.
See you there!
Eva