Daar gaan we dan: start van de blog op weg naar de Holland Series
Het studiejaar 2015 gaat bijna van start. Een teken dat we dicht bij het slot deel van het softball seizoen zijn aangekomen. We zijn met het huidige Olympia misschien wel op weg naar de eerste landstitel in de clubhistorie, een mooi moment om van start te gaan met bloggen.
Eerst even een inleiding naar het hoe en waarom. Op mijn 9de ben ik begonnen met softball bij Centrals, de Bilt waarna ik op mijn 16de voor het eerst werd geselecteerd voor Jong Oranje als voornamelijk pitcher. Voordat ik geselecteerd werd ben ik bij regio trainingen meerdere malen afgevallen en vooral niet opgevallen. Ik was klein, verlegen en verdiende geen schoonheidsprijs qua techniek dus kon mijn plekje daar nog niet veroveren. In de winter van 2008 was er een try-out voor het top junioren team van Midden Nederland waar ik net het team haalde. De eerste wedstrijd stond ik in het rechtsveld, stijf van de zenuwen liet ik twee ballen zomaar vallen; aan het einde van dat seizoen gooide ik de wedstrijd om het landskampioenschap, wat een jaar. Extra trainen, spelen met oudere en betere speelsters en extra wedstrijden maakten voor mij het verschil.
In oktober ontving ik een uitnodiging om mee te trainen met jong oranje, maar in januari werd er besloten dat ik niet in het team paste en werd ik niet meer op de training verwacht, wat een teleurstelling, verdriet en tranen volgden. Hoe vervelend ook, ik wist dat hard werken en beter worden mijn enige mogelijkheid was om te bewijzen dat ze het niet goed hadden gezien. Op 10 mei 2009 kwam toen de dag waarop toeval of geluk zeker aan mijn kant lag. Ik gooide in de ochtend voor mijn eigen team op de laatste pitch na een perfect game waar de bondscoach van Jong oranje stond te kijken. Het Nederlands team speelde een oefenwedstrijd tegen het eerste van Centrals, ineens mocht ik daar ‘s middags gooien. Boven ieders verwachting gooide ik goed en scoorde ik ook nog eens het enige punt van Centrals. De dinsdag daarna werd ik opnieuw uitgenodigd voor Jong Oranje, die kans heb ik niet meer laten lopen.
Een korte samenvatting van mijn eerste jaren in de softball wereld. Dit deel van mijn verhaal is de start van mijn gedachten over topsport softball en eigenlijk het echte begin van mijn blog. Ik ben nog wel even op weg naar de absolute top, maar ik wil toch graag laten zien hoe ik mijn sport beleef, eigenlijk daarmee hoe ik mijn leven leef en wat ik de afgelopen jaren allemaal uit softball heb kunnen halen op sportief vlak, maar eigenlijk ook met name op persoonlijk vlak door eigenlijk heel simpel hard te werken en mijn eigen weg te kiezen.
Deze blog wil ik gebruiken om iedereen een kans te geven mee te kijken naar wat er gebeurt in de softball wereld. Van trainingen tot wedstrijden, van off-season tot de play-offs, van trainingskampen tot toernooien. Niet alleen het eindresultaat maar ook de even zo belangrijke en onmisbare onderliggende uren van o.a. voeding, psychologie & recovery
Aan de hand van mijn huidige activiteiten wil ik jullie steeds meer meenemen in verhalen en gebeurtenissen. Aankomende zondag speel ik mee in de All-Star game bij UVV met nog 5 speelsters van Olympia. Met nu nog 3 weken voorbereiding tot aan de play-offs zullen de eerste weken in het teken staan van die play-offs en hoe daar naartoe gewerkt wordt. Daarna volgt het off-season met de voorbereiding op het softball jaar 2016. Een jaar met een WK, een golden league competitie en waar de belangrijkste beslissing voor onze sport naast het veld valt: komen er honk- & softball op de Olympische Spelen in Tokyo 2020? Genoeg in het vooruitzicht dus!
Tot snel,
Eva